중국어
孔雀东南飞，五里一徘徊“十三能织素，十四学裁衣，十五弹箜篌，十六诵诗书。十七为君妇，心中常苦悲。君既为府吏，守节情不移，贱妾留空房，相见常日稀。鸡鸣入机织，夜夜不得息。三日断五匹，大人故嫌迟。非为织作迟，君家妇难为！妾不堪驱使，徒留无所施，便可白公姥，及时相遣归府吏得闻之，堂上启阿母：“儿已薄禄相，幸复得此妇，结发同枕席，黄泉共为友。共事二三年，始尔未为久,女行无偏斜，何意致不厚阿母谓府吏：“何乃太区区！此妇无礼节，举动自专由。吾意久怀忿，汝岂得自由！东家有贤女，自名秦罗敷，可怜体无比，阿母为汝求。便可速遣之，遣去慎莫留府吏长跪告：“伏惟启阿母，今若遣此妇，终老不复取阿母得闻之，槌床便大怒：“小子无所畏，何敢助妇语！吾已失恩义，会不相从许！府吏默无声，再拜还入户,举言谓新妇，哽咽不能语：“我自不驱卿，逼迫有阿母。卿但暂还家，吾今且报府。不久当归还，还必相迎取。以此下心意，慎勿违吾语新妇谓府吏：“勿复重纷纭。往昔初阳岁，谢家来贵门。奉事循公姥，进止敢自专？昼夜勤作息，伶俜萦苦辛。谓言无罪过，供养卒大恩；仍更被驱遣，何言复来还！妾有绣腰襦，葳蕤自生光；红罗复斗帐，四角垂香囊；箱帘六七十，绿碧青丝绳，物物各自异，种种在其中。人贱物亦鄙，不足迎后人，留待作遗施，于今无会因。时时为安慰，久久莫相忘鸡鸣外欲曙，新妇起严妆。著我绣夹裙，事事四五通。足下蹑丝履，头上玳瑁光。腰若流纨素，耳著明月珰。指如削葱根，口如含朱丹。纤纤作细步，精妙世无双上堂拜阿母，阿母怒不止。“昔作女儿时，生小出野里,本自无教训，兼愧贵家子。受母钱帛多，不堪母驱使。今日还家去，念母劳家里。”却与小姑别，泪落连珠子。“新妇初来时，小姑始扶床；今日被驱遣，小姑如我长。勤心养公姥，好自相扶将。初七及下九，嬉戏莫相忘。”出门登车去，涕落百余行府吏马在前，新妇车在后,隐隐何甸甸，俱会大道口。下马入车中，低头共耳语：“誓不相隔卿，且暂还家去；吾今且赴府，不久当还归，誓天不相负！”태국 사람
นกยูงบินไปทางทิศตะวันออกเฉียงใต้ เดินห้าไมล์ เมื่อคุณเป็นเจ้าหน้าที่ของรัฐไม่ได้เปลี่ยนอารมณ์ของคุณเมียน้อยทิ้งไว้ในห้องว่างของคุณคุณจะไม่ได้รับอนุญาตให้พักผ่อนทั้งวันและคืนเมื่อไก่ร้องเข้าไปในบ้านเครื่องจักรของคุณห้าตัวถูกตัดสินในวันที่สามแล้วคุณจะไม่ได้ยินว่ามันสายเกินไปสำหรับคุณที่จะถักและส่งกลับไปยังบ้านคุ หลังจากสองหรือสามปีของการทำงานร่วมกันกับผู้หญิงที่ไม่ได้เป็นส่วนหนึ่งของชีวิตของเธอเธอกล่าวว่าเธอไม่มีพิธีรีตองและไม่มีพิธีกรรมที่จะทำมันด้วยตัวเธอเอง ถ้าฉันส่งแม่ไปวันนี้และในที่สุดก็หยุดที่จะได้ยินมันอีกครั้งฉันก็จะโกรธมากถ้าเด็กไม่กลัวว่าผมจะไม่ช่วยเธอแล้วผมจะไม่ทำตามสัญญา มันเป็นสิ่งที่ดีที่จะพูดคุยเกี่ยวกับวิธีการที่บริสุทธิ์ที่สุดที่จะได้รับการดูแลที่ดีที่สุดสำหรับผู้ที่ได้รับของขวัญที่ดีที่สุดสำหรับผู้ที่ได้รับการแต่งตั้งให้เข้ารับการรักษาที่ดีที่สุดสำหรับผู้ที่ได้รับของขวัญที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของพวกเขา ไม่มีเหตุผลสำหรับวันนี้ เพื่อความสะดวกสบายอย่างต่อเนื่องไม่ลืมไก่ขันรุ่งอรุณของความปรารถนาภายนอกเจ้าสาวแต่งหน้าอย่างเข้มงวด ฉันเย็บปักถักร้อยและกระโปรง ค่อยๆคลานเต่าแสงบนหัวของเขา มันเป็นเหมือนเอวที่เต็มไปด้วยดอกไม้และพระจันทร์ส่องแสงเจิดจ้าในหูของฉัน นิ้วมือเป็นเหมือนต้นหอมรากและปากเหมือนชาด มันเป็นขั้นตอนที่ละเอียดอ่อนและละเอียดอ่อนที่คุณไม่เคยไปโบสถ์เพื่อนมัสการแม่โกรธ เมื่อลูกสาวเกิดในป่าเขาไม่มีบทเรียนสำหรับตัวเองและครอบครัวที่รู้สึกอับอายเขาถูกขับเคลื่อนโดยแม่ของเขาและเงิน แต่บอกลากับป้าของเธอน้ำตาที่ไหลลงอาบแก้มของเธอ เมื่อเจ้าสาวใหม่มาถึงเธอเริ่มที่จะสนับสนุนเตียงของเธอและวันนี้เธอถูกไล่ออกจากบ้านและป้าของเธอเป็นเหมือนฉัน ออกไปขึ้นรถร้อยกว่าม้าของเจ้าหน้าที่ของรัฐในด้านหน้าของรถเจ้าสาวในด้านหลังของเขาเตี้ยนทั้งหมดจะเป็นถนนทางเข้า เมื่อฉันลงจากหลังม้าของฉันและก้มลงไปกระซิบที่ข้างหูของฉันฉันสาบานว่าฉันจะไม่กลับบ้านอีกเลย
한국어 번역 영어 | 한국어 번역 중국어 | 한국어 번역 중국어 번체 | 한국어 번역 일본어 | 한국어 번역 프랑스어 | 한국어 번역 스페인어 | 한국어 번역 태국 사람 | 한국어 번역 아랍어 | 한국어 번역 러시아어 | 한국어 번역 포르투갈어 | 한국어 번역 독일어 | 한국어 번역 이탈리아어 | 한국어 번역 그리스 문자 | 한국어 번역 네덜란드 인 | 한국어 번역 폴란드어 | 한국어 번역 불가리아어 | 한국어 번역 에스토니아 사람 | 한국어 번역 덴마크어 | 한국어 번역 핀란드어 | 한국어 번역 체코 어 | 한국어 번역 루마니아어 | 한국어 번역 슬로베니아의 | 한국어 번역 스웨덴어 | 한국어 번역 헝가리어의 | 한국어 번역 베트남 사람 |